Տարօրինակ է չէ,մեկ հրաժեշտ եմ տալիս քեզ,մեկ նորից փնտրում մի բան,որ քեզ կհիշեցնի,հենց Քեզ,Քեզ!!! Փնտրեցի որ գտա երբեմնի գրած բանաստեղծություններս,որոնք գրել էի Քեզ, մեր միասին լինելու առաջին տարում: Շատ են, զարմանալի է չէ,բայց շատ են, գրել եմ երևի մի երկու ամսվա ընթացքում,այս ամբողջ տարիներին ոչինչ չունեմ գրած: Ասում են թուղթը գրավում է,երբ տխրում ես,երբ միայնակ ես....իսկ այսքան տարի դու իմ կողքին էիր...ոչ մի վայրկյան առանց  Քեզ, սիրում եմ Քեզ ... ընտրել եմ մի քանիսը...չգիտեմ երկու տարի անց ինչ կզգամ կարդալուց, բայց ուզում եմ,որ դու ել կարդաս...հուսամ միասին կկարդանք.
 
   Վերջին անգամ նայում եմ Քեզ,
   Կարոտն եմ ես հիշում անվերջ,
   Որ վաղվանից, տիրելով ինձ, հիշեցնելու է Քեզ,
                                                      միայն Քեզ:
   Փորձիր հիշել դու էլ ինձ պես,
   Փորձիր սիրել դու էլ ինձ պես,
   Սիրում եմ Քեզ քեզնից ավել,
   Բայց մի տուր այն,ինչ տալիս եմ,
   Տուր ավելին,որ սերը զգամ,
   Ես չեմ կարող ավելին տալ:

  Բայց մի դատիր, խնդրում եմ Քեզ,
  Այլ ընդունիր դու իմ սերը,
  Որ կարող եմ տալ լոկ թղթին,
  Իսկ մեր կյանքում ես սպասում եմ,
  Կարեղ է և էգոսիտ եմ, բայց շատ անկեղծ
      խնդրում եմ Քեզ ընդունել ինձ,սիրել ինձ պես:


Գրել էմ ամենայն հավանականությամբ 2007 թ.ին,բայց թեման այսօրվա է...տարօրինակ ա չէ...մի քիչ մանկական ա,հիմա երևի լրիվ այլ բան դուրս կգար, բայց չգիտես ինչի չեմ ուզում փորձել...ուժ չունեմ երևի...