Երեկ գնացել էի եկեղեցի: Ամբողջ աղոթքս քեզ համար էր: Չգիտեմ,բայց վերջերս կորցրել էի հավատս,ոչ մի լավ բան չեղավ...հիմա էլ ամբողջությոմբ վերականգնված չի,բայց մի տեսակ կարիք ունեմ հավատալու: Այսօր էլ եմ ուզում գնալ, շատ եմ ուզում,ուղղակի չեմ կարողանում ուժ գտնել մեջս: Մինչև հիմա փոշմանել եմ, որ մինչև գնալդ երկուսով չգնացինք, մտածում եմ դա էր պատճառը, որ եսպես եղավ, բայց գիտես, սրան էլ պետք է լինենք շնորհակալ, երևի միայն այդ կերպ կկարողանամ հավատալ, ոնց մտածում եմ պետք է մեջս ուժ գտնեմ ու գնամ,գոնե հանուն քեզ: Երեկ զանգեցիր, չնայած հեռախոս չկա մոտդ, այսօր միգուցե չզանգես էլ, բայց հուսով եմ ամեն ինչ լավ է...սիրում ու սպասում եմ...ինչ ուրախ էինք...կարոտում եմ Քեզ հետ ապրած ամեն մի պահը...