почему ты не вернулся
в интернете нашла твое фото
поцеловала просвечивающий хребет
провела пальцем по твоему уху
и теперь, когда хочу вспомнить свое лицо,
вспоминаю твой профиль
на фоне бесформенной и неодушевленной толпы
потом ты пришел в футболке, потом –
в чем-то с длинными рукавами,
но вот в пальто не пришел
я не увидела, как ты мерзнешь зимой
не успела согреть твои руки
не спела для тебя
не прочла тебе
мы только поговорили
долго-долго
долго-долго

ты был болью в моей голове
был порчей в зубе моем
колени мои подгибались
и в моем теле ныло твое отсутствие
и ни одно лекарство не знало о тебе

ինչի հետ չեկար
ինտերնետում ես գտա նկարդ
համբուրեցի ողնաշարդ թափանցիկ
և մատով սահեցրի ականջիդ վրայով
հիմա, երբ ուզում եմ հիշել դեմքս, քո պրոֆիլն եմ հիշում
չձևավորված ու անկենդան հասարակության ֆոնին
հետո եկար կարճաթևով, հետո երկար, վերարկուով չեկար
ես չտեսա դու ոնց ես մրսում ձմռանը
ես չհասցրեցի տաքացնել ձեռքերդ
չերգեցի քեզ համար
չկարդացի քեզ համար
միայն խոսեցինք
շատ երկար
շատ երկար

գլխիս մեջ ցավում էիր
ատամիս մեջ փչանում
ոտքերս թուլանում էին
ու մարմնիս մեջ բացակայությունդ ցավում էր
ու ոչ մի դեղ քո մասին չգիտեր