Vorqan em spasel aysorvan...vorqan...kyanqis npataky,huysy,dzgtumy...aysorn e exel...vorqan em spasel..u inchqan tarber a inqy im spasacic...inchqan tarber...

miguce grum em verjin namaks aystex....miguce el erbeve chandradarnam im kyanqi ays ejin...mnacel e yndameny 10 or...10 ancerjanali tvavox or...inchpes en ancnelu inqs el chgitem...es vochinch chgitem...miayn gitem vor sirum em u vor hamaryahasnum enq verjnaketin..

с тобой было бы нелегко, но и без тебя
не то,
не то и никак
потому я так долго говорю о тебе
долго-долго
чтобы ты истончился, растаял, стал пылью, ушел
из капилляров моих слов
языка
губ
носа
ушел далеко
ушел

քեզ հետ հեշտ չէր լինի, բայց առանց քեզ էլ մի բան չի
ոչ մի բան չի
դրա համար երկար եմ խոսում քո մասին
շատ երկար
որ քրքրվես, բարակես, փոշիանաս, գնաս
մազանոթների միջից իմ բառերի
լեզվի
շուրթերի
քթի
գնաս հեռու
գնաս

почему ты не вернулся
в интернете нашла твое фото
поцеловала просвечивающий хребет
провела пальцем по твоему уху
и теперь, когда хочу вспомнить свое лицо,
вспоминаю твой профиль
на фоне бесформенной и неодушевленной толпы
потом ты пришел в футболке, потом –
в чем-то с длинными рукавами,
но вот в пальто не пришел
я не увидела, как ты мерзнешь зимой
не успела согреть твои руки
не спела для тебя
не прочла тебе
мы только поговорили
долго-долго
долго-долго

ты был болью в моей голове
был порчей в зубе моем
колени мои подгибались
и в моем теле ныло твое отсутствие
и ни одно лекарство не знало о тебе

ինչի հետ չեկար
ինտերնետում ես գտա նկարդ
համբուրեցի ողնաշարդ թափանցիկ
և մատով սահեցրի ականջիդ վրայով
հիմա, երբ ուզում եմ հիշել դեմքս, քո պրոֆիլն եմ հիշում
չձևավորված ու անկենդան հասարակության ֆոնին
հետո եկար կարճաթևով, հետո երկար, վերարկուով չեկար
ես չտեսա դու ոնց ես մրսում ձմռանը
ես չհասցրեցի տաքացնել ձեռքերդ
չերգեցի քեզ համար
չկարդացի քեզ համար
միայն խոսեցինք
շատ երկար
շատ երկար

գլխիս մեջ ցավում էիր
ատամիս մեջ փչանում
ոտքերս թուլանում էին
ու մարմնիս մեջ բացակայությունդ ցավում էր
ու ոչ մի դեղ քո մասին չգիտեր

меня никто не любил так, как ты,
и никто, как ты, не бросал

я писала имя твое на мнущихся листках
а с далеких небес слеталось воронье -
рассказать о тебе
я вгрызалась в стены, как в сахар, -
меланхолия ложилась на мои дни
тонкими лимонными дольками
я выпивала воспоминание о тебе
чашечками крепкого чая
бесконечно
бесконечно
бесконечно
но ты не приходил
хотя ветер швырял имя твое мне в лицо
и двери закрывались передо мной
и часы оглушенно кричали:
почему ты так и не пришел
почему ты не вернулся

ինձ ոչ ոք չի սիրել քեզ նման
և ոչ ոք չի լքել քեզ պես

ճմրթվող թղթերի վրա ես քո անունն էի գրում
հեռու երկինքներից ագռավները գալիս էին ու պատմում քո մասին
ես պատերը կրծում էի շաքարի պես
և օրերիս վրա կիտրոնի պես բարակ շերտիկներ էին մելամաղձի
ես խմում էի հիշողությունը քո մասին
թունդ թեյի փոքրիկ բաժակներով
անընդհատ
անընդհատ
անընդհատ
բայց դու չէիր գալիս
չնայած քամին քո անունն էր շրխկացնում դեմքիս
և դռները փակվում էին իմ առաջ
և ժամերը խլացած գոռում էին`
ինչի չեկար
ինչի հետ չեկար

Ձմռան առաջին օրն է...դեկտեմբերը...մեր բաժանման ամիսը...այքան դաժան է վարվել նա մեզ հետ...ու տեսնես այդպես էլ կմնա արդյոք...կմիացնի այն մեզ,թե  այդպես էլ կլինի դաժան,տխուր,ցավեցնող...Չգիտեմ ինչ կլինի,եթե հանկարծ այդպես լինի,ախր այդքան եմ սպասել այս վերջին,այս ամսի վերջին...