Ասում են, անընկեր մարդը նման է այն աղբյուրին, որից ոչ ոք ջուր չի խմում: Բխում է իր համար, խոխոջում՝ դարձյալ իր համար: Ոչ ինքն է ուրիշի ծարավը կոտրում, ոչ ուրշն է խնամքով դեն քշում մամուռները: Ու մի օր էլ ճահճանում է ու խեղդվում ինքն իր ջրի մեջ:
Վազգեն Մնացականյան «Խոստովանանք կամ 100 նամակ Ստելլային»
հ.գ. ես երբեք չէի ցանկանա քեզ բաժանել ինցհ-որ մեկից,երևի սերս է գիտակցւթյանս կառավարում
Комментариев нет:
Отправить комментарий