Ինչ եմ անում ես,երբ լռում է հեռախոսը...ոչինչ ...դատարկության զգացողություն ու վերջ...տեսնես երբևէ զգացել ես այս ամենը...դժվար...միշտ քեզ են սպասել...իսկ ես,ես...արդեն նույնիսկ մոռացել եմ իմ սպասման հետ կապը, երբ է սկսել...այսօր պատկերացնում էի մեր մահը...մտածում էի,հիմա էլ գրեցի...գիտեմ հիմարություն եմ անում..բայց մտքովս դա է մենակ անցնւում...ես, քո հետևից...ու վատը են ա,որ չեմ հավատում,որ ետ զգացումը փոխադարձ է...երևի եդպես ավելի հեշտ է ինձ համար...