Կարելի է երևակայությամբ պատկերացնել անհամար տհաճ հեռանկրներ և համոզված լինել, որ իրականում հենց այդպես էլ նրանք կկատարվեն: Սակայն երբ մեր այդ ենթադրությունները կամ, ավելի լավ է ասենք, մեր համոզվածությունը հաստատվում է, դա մենք այնքան անսպասելի ենք համարում և ընդունում ցավագին, որ թվում է, թե այդպիսի բան մեր մտքով երբեք չէր էլ անցել:
Ալբերտո Մորավիա «Արհամարհանք»
Շատ տպավորված եմ,կուզեի,որ դու էլ կարդայիր...Առաջաբանը կարդալուց հետո,հասկացա, որ այլ կերպ եմ ընդունել վեպը. Միգուցե ժամանակներն են այլ, միգուցե ես`ինքս եմ ավելի սահմանափակ, չգիտեմ,կուզենայի քո կարծիքն էլ լսել.
Հ.Գ. Երբ այստեղ լինես ու ցանկանաս կարդալ,ես էլ ստիպված կլինեմ կարդալ,դե գիտես շատ ժամանակ է անցնելու,մինչ այս տողերը դու կարդաս,մանրամասները հաստատ կմոռամ:
Комментариев нет:
Отправить комментарий