Հիմա երևի քնած ես: Չես էլ պատկերացնում թե ինչ մեծ բան արեցիր այսօր ինձ համար: Մի տեսակ ես օրերին դատարկություն եմ զգում,ամեն ինչ դարարկ է: Տեսնես ինչից է: Մի բանի սպասում ունեմ,երևի դա է խանգարում,ով գիտի... սա միակ բանն է, որով մխիթարվում եմ,մխիթարվելու եմ? Դժվար...միայն հիմա է էդպես թվում, հետո ամեն ինչ կփոխվի...անիմաստ է ամեն ինչ, դու էլ շուտով կհասկանաս, քիչ մնաց, շատ քիչ: Ժամանակ կունենաս վերլուծելու համար...ամեն ինչ իրա տեղը կընկնի...ես էլ կարժանանամ իմ տեղին...միայանակ ու անիմաստ աթոռին, հին տաշտակիս, ինչին, որ արժանի եմ...դու էլ վերջապես  քո արժանիքներին կարժանանաս...հոգնել եմ, շատ եմ հոգնել...բայց մահից էլ վախենում եմ...շատ եմ վախենում...