Կարոտել եմ քեզ,դեռ կողքիս ես,բայց կարոտել եմ...ինչ-որ բան այն չէ,կարոտել եմ...այսօր կարևոր օր էր,բայց ինչպես միշտ ես ամեն ինչ փչացրի,ամեն ինչ հասարակացավ...երկու գիշեր ու վերջապես կիմանանք մեր բաժանման օրը,մեր այն չարաբաստիկ օրը,բայց ես արդեն համակերպվել եմ...հուսամ ոչինչ չի վերջացել...հուսամ ես ամենը քո մոտ ոչինչ չփոխեց...ինչի է եսքան դժվար,դժվար,հետո էլ կասեն ինչի սենց եղավ...եղավ ու վերջ,վերջ...մնացել է մենակ շատակեությունը...մենակ ետ կարա փրկի ուրիշ ոչինչ: Ուզում եմ կողքիս լինես ու վերջ,ախր եսքան ձգձգումը փչացնում է ամեն ինչ,բառիս բուն իմաստով,երբ նոր է ու պաշտոնական,լրիվ այլ է,իսկ երբ երկարում է,երբ սահմաններն անցնում են,հոգնել եմ,ահավոր հոգնել եմ...ամեն ինչի մեղավորը ես եմ,մենակ ես եմ...անկեղծ եմ ասում,ես ամառը ինձ վրա մեծ ազդեցություն ա ունեցել,անընդհատ զգում եմ,օրեր շարունակ լարված լինելը,վախի զգացումով ապրելը...դու միշտ կողքիս էիր և շնորհակալ եմ,բայց այսքան լարված ես երբեք չեմ եղել,նյարդերս տեղի են տալիս...էլ ուժ չունեմ...չունեմ....ոչ ոք չի կարող  ինձ օգնել,նույնիսկ ես...մենակ սերս է մնացել ու վերջ

Քեզ, նվիրեմ սիրո տողեր,արևից պոկված շողեր,սերս տաք ամառ է,Քեզ համար է

Քեզ, կգրկեմ,որ մոռանամ, աշխարհում վայրկյան ու ժամ,սերս տաք ամառ է ,Քեզ համար է այն...http://youtu.be/eP50QjZu9QM
Չգիտեմ դուրդ կգա ,թե չէ,բայց ես շաաատ  եմ սիրում,,,,ես երգի մեջ ինձ եմ տեսնում,քեզ եմ տեսնում,ամեն մի բառը ապրում եմ...նույնիսկ փշաքաղվում...հուսով եմ են օրը կգա,երբ միասին կլսենք ու ոչ մի տեղ չենք շտապի...ոչնչի սկզբին, ավարտին չենք սպասի...կապրենք ու կերազենք միասին,ոչ թե միասին լինելու մասին...հիմա սիրում եմ...հենց հիմա...բայց աաաաաա չգիտեմ....կգա արդյոք...եթե կարդում ես,ո ւրեմն եկել ա....պատկերացնում ես եկել ա....աաաաաաաաաաաաա))))))))) Քեզ նվիրեեեեմ.....

Հիմա երևի քնած ես: Չես էլ պատկերացնում թե ինչ մեծ բան արեցիր այսօր ինձ համար: Մի տեսակ ես օրերին դատարկություն եմ զգում,ամեն ինչ դարարկ է: Տեսնես ինչից է: Մի բանի սպասում ունեմ,երևի դա է խանգարում,ով գիտի... սա միակ բանն է, որով մխիթարվում եմ,մխիթարվելու եմ? Դժվար...միայն հիմա է էդպես թվում, հետո ամեն ինչ կփոխվի...անիմաստ է ամեն ինչ, դու էլ շուտով կհասկանաս, քիչ մնաց, շատ քիչ: Ժամանակ կունենաս վերլուծելու համար...ամեն ինչ իրա տեղը կընկնի...ես էլ կարժանանամ իմ տեղին...միայանակ ու անիմաստ աթոռին, հին տաշտակիս, ինչին, որ արժանի եմ...դու էլ վերջապես  քո արժանիքներին կարժանանաս...հոգնել եմ, շատ եմ հոգնել...բայց մահից էլ վախենում եմ...շատ եմ վախենում...

:)

Իմ առաջին նամակն է Քեզ...դու դեռ այստեղ ես,չես գնացել,բայց մեկ է,օրերը մռայլ են,ինչ-որ բանի եմ սպասում:Միտքս ոչ մի բան չի գալիս...ուղղակի ուզում եմ զգալ այն,ինչ հիմա եմ զգում նաև վերջին նամակիս մեջ: Խոսքը իմ զգացմունքի մասին  չէ,այլ մեր...