Որքան անհեթեթ է կառուցված կյանքը: Անհնար է ապրել առանց փոխադարձ սիրո, իսկ առավել ևս` առանց անկախությա­ն: Թե մեկը, թե մյուսը սրբություն­ է: Եվ մեկը, և մյուսը անհրաժեշտ է, ինչպես օդը: Ինչպես համադրել դրանք: Քեզ ասում են. «Զոհաբերի­ր քեզ: Իսկ եթե չես կարող զոհաբերել քեզ, ուրեմն, էլ ինչ սեր…»: Բայ­ց գրեթե միշտ նրանք, ովքեր ստեղծված են մեծ սիրո համար, բոլորից ավելի անզուսպ են ձգտում անկախությա­ն, քանի որ նրանց բոլոր զգացմունքն­երը ուժեղ են:

Ռոմեն Ռոլան«Հմայված հոգին» 

Կարոտել եմ,փշաքաղվելու չափ,արցունքներս գլորվում են,սպասումն է,կարոտը,սերը՝ չգիտեմ։Օտար ես ու հեռու,բայց կարոտել եմ,սպասում եմ,համբերում...Շնորհավոր տոնդ իմ զինվոր ...
։  21.09.15

Ես գիտեմ, թե ինչքա՜ն բառեր կան ձեր կոկորդին կանգնած: Ինչքան շատ ասելիք ունեք ու լռում եք, որովհետև դիմացինին այդ բառերն ուղղակի հետաքրքիր չեն :
Ես գիտեմ նաև ձեր երազանքների մասին, որոնք շատ հաճախ թվում են անհասանելի, սպասումների մասին, որոնք շատ հաճախ չեն կատարվում ու դուք անընդհատ հիասթափվում եք: Գիտեմ, որ երբեմն ձեզ աշխարհի ամենաանհաջողակ մարդն եք համարում, թվում է, թե դուք ոչնչություն եք: Դուք ամենատգեղն եք, ամենահիմարը, ձեզ մոտ ոչինչ ու երբեք չի ստացվի :
Գիտեմ... Գիտեմ...Որտեղի՞ց գիտեմ :
Ես ուղղակի մեկն եմ ձեզնից : Ես ոչ օրիգինալ եմ, ոչ էլ տարբերվում եմ : Ես ոչնչով չեմ առանձնանում : Ես հասարակ եմ : Ու պարզ : Ինչ-որ մեկն ատում է ինձ, ինչ-որ մեկի նյարդերին ուղղակի ազդում եմ : Ինչ-որ մեկն էլ երևի թե անհույս սիրահարված է ինձ, իսկ ես նրան ուղղակի չեմ նկատում : Եվ այսպես շարունակ: Այսպես անվերջ : (սրտիցս էր)

Սյունե Սևադա

Կարոտել եմ,կարոտել եմ,կարոտել եմ....չգիտեմ ինչքան գրել,անկեղծ չգիտեմ։Միգուցե այդ կարոտն է սպանել իմ մեջ հենց իրեն,սառնություն է ներսումս,հոգիս սառել է,երազում է տաքանալու,նորից զգալու,արթնաալու մասին,կարոտել եմ,երևի կարոտում եմ,բայց չեմ զգում,իներցիայով առաջ եմ գնում,գոյատևու՞մ եմ,երևի գիտես,երևի