18.07-23.07.15   Քո արձակուրդը,մեր արձակուրդը...վերջինը... պատկերացնմ ես վերջինը,հաջորդը առանց բաժանման է լինելու...ամենա-ամենա արձակուրդն էր...արդեն քանի օր է անցել..բայց հետ չեմ կարողանում գալ: Ինձ թվում ա հեսա վազելու եմ նորից մոտդ..ամեն մի զանգդ թրթիռ է նվիրում...սիրում եմ..սա անտանելի զգացում է...նախորդներին երկու օրից թողնում էր...ես անգամ չէ....սպանում ա ինձ..ԱՆՄՈՌԱՆԱԼԻ ՕՐԵՐ...Սևևևև ուզում եմ գոռալ...ախր ինչ եղավ չեմ հասկանում...չեմ կարողանում անջատվել....ուզում եմ քեզ,ուզում եմ կողքիս լինես...ձեռքիդ հպումը,շունչդ...սերդ...հայացքդ...դու իմ միակն ես Սև,իմ անկրկնելին...ինձ ոչինչն պետք չի առանց քեզ...
Մեր հրաշալի 5 օրը...մեզ պատկանեղ 5 օրերը...ախ ինչքան կցանկանայի հետ բերել...հետ բերել մեր օրերը...դու այս անգամ ինձ նվիրեցիր այն երկու ծնունդները առանց քեզ...միանգամից երեք տարիք 18-23-24...դու եկար այդ օրերը ինձ նվիրելու...Սևանը,մեր սենյակը...մեր տնակը...հաջորդող 4 երեկոն...մենք մեկ էինք,մենք միասին էինք...սիրում եմ...սիրում..եմ...այքան որ ուզում եմ նորից մեջիցս հանել,նորից մոռացության մատնվել այս մի քանի ամիսը...տեսնես կստացվի...ցավում ա...չես պատկերացնի,այքան որ վերսկսվող արհամարհանքդ էլ չի ազդում....

Դու այստեղ ես իմ սեր,իմ երազ,իմ աշխարհ...սիրում եմ....այս օրը մերն ա լինելու...19.07.15...

Чтобы превратить жизнь в сказку, нужно совсем немного- просто ты и я... вместе!!

Կարոտել եմ Սև,շատ եմ կարոտել,չգիտեմ ինչ անել... էլ ուժ չունեմ...

Ինչքան օրերը կրճատվում են,այքան ամեն ինչ բարդանում է։ Նախորդ ամիս մեկ-երկու անգամ եղա այստեղ,այս ամիս առաջին անգամ։ Մի տեսակ լռություն է հոգումս տիրում,գիրք է պետք կարդալ,դատարկությունը միգուցե այդտեղից է։ Երբ մի տարի հետ եմ գնում,հիշում եմ էնտուզիազմս,ձգտումս,հավատս,հիմա ամեն ինչ կանգ առել,միգուցե շոգն է,միապաղաղ օրերը,չգիտեմ։ Պլաններ ենք կազմում,հավատում վաղվա օրվան,բայց այն լռությունն եմ կարոտում,ինձ թվում է ենտեղ անկեղծությունը առաջնային դեր ուներ...մոտ վեց ամիս..համարյա հինգ...երևի ամենաբարդ շրջանն մեր կյանքի