Համարյա մեկ շաբաթ է անցել,ինչ չեմ գրել: Չգիտեմ,նույնիսկ մոռացել էի այս էջի մասին,ինչից էր,չգիտեմ....ինչ հիվանդանոցում ես մի տեսակ հանգիստ եմ,միաժամանակ վախենում եմ մտածել,որ ետ ես գնալու,միևնույնն է մի օր ետ ես գնալու...բայց դա չէ որ ինձ անհանգստացնում է,հիմա մի տեսակ օտարություն եմ զգում,էգոիստացել ես,շատ ես էգոիստացել...միգուցե իմ էգոիստությունն է խոսում հիմա,չգիտեմ...Երեկ Ապրիլի 7-ն էր...ծաղիկներ էիր ուղարկել Դավոյի հետ...ծատ սիրուն ծաղիկներ են,բայց դու չես ընտրել...դու չես նվիրել...սա այնքան էլ կարևոր չէր...երկու ճր էր գլուխս էր ցավում,այսօր ատամներս եմ պլոմբել...բայց քեզ համար մեկ է...միգուցե ինձ է թվում...բայց ես այդպես եմ զգում...
Комментариев нет:
Отправить комментарий