Ու այդպես էլ մնացինք խորթ
Իրար կողքի , առանց իրար
Միշտ միասին ու միշտ հեռու
Միշտ իրական, բայց միշտ պատրանք
Ու թվացյալ միշտ երջանիկ....

  Բարև...
Գիտեմ,որ զարմացած ես,միգուցե դեռ չես էլ հասկացել թե ինչ է սա...սա ես եմ,ամբողջովին ես...չնայած նույնիսկ այստեղ ես չկարեցա ինքս ինձ մինչև վերջ բացահայտել...սա իմ կյանքի մի փուլն,փուլ,որ անցել է առանց քեզ,բայց քեզ համար...սա իմ անկյունն է անհասանելի...նամակներս շատ են,հասցեատերը մի` դու...չնայած երբեմն չեմ էլ գիտակցել թե ում եմ գրում...գրել եմ այն,ինչ զգացել եմ,ինչ ապրել եմ...այստեղ կա ամեն ինչ` սեր,ցավ,հիասթափություն,հավատ,կամք,հույս,բայց ամենից շատ կարոտ,անսահման կարոտ ու սպասում...կարոտ ու նորից կարոտ.

  երկար եմ մտածել մինչ համարձակվելը այս էջն բացել քեզ համար...զգացմուքներս այստեղ խտացված են,միգուցե սխալ ընկալես,միգուցե ինչ-որ բան փոխվի...չգիտեմ...չեմ կարողանում արտահայտվել...չգիտեմ ինչ եմ ստանալու քեզաինց,նույնիսկ չգիտեմ ինչ կցանկանայի ստանալ...երևի հասկանալ...ամենից շատ ուզում եմ հասկացված լինել,սիրելուց շատ...

  Սա եղել է իմ փրկությունը...ժամանակը որ հետ տաս` կտեսնես,դեռ գնալուցդ առաջ եմ բացել այս էջը քեզ համար...հենց այն զգացածիս համար այսօր դու կկարդաս այս ամենը...ներկայիս եսը չէր ցանկանա....ես չեմ կարող դավաճանել ինքս ինձ...սրանք քո նամակներն են...

Սա իմ վերջին նամակն է...էլ այստեղ ես չեմ հայտնվելու...սա մեր մի մասն էր,կյանքի մի մասը,որ դեռ չենք կարողանում բաց թողնել...հույս ունեմ,որ այս պահից արդեն կստացվի,կստացվի վերադառնալ իրականություն ու բաց թողնել անցյալը...


  հ.գ.  սրտիդ մոտիկ չընդունես...


Վաղը մեր միասնության 9 տարին է լրանում...Չէի պատկերացնում որ այսքան տարի անց անհանգստանալու եմ այն մտքից,որ կարող եմ չհասկացված  լինել,լավ է չէ,որ դեռ թրթիռը կա...Սա էր իմ նվերը...միգուցե ոչինչ չարժեր...բայց ինձ համար մի կյանք էր...երկար ու ձիգ երկու տարի...

Не отрекаются любя.
Ведь жизнь кончается не завтра.
Я перестану ждать тебя,
а ты придешь совсем внезапно.

А ты придешь, когда темно,
когда в стекло ударит вьюга,
когда припомнишь, как давно
не согревали мы друг друга.

И так захочешь теплоты,
не полюбившейся когда-то,
что переждать не сможешь ты
трех человек у автомата.

И будет, как назло, ползти
трамвай, метро, не знаю, что там.
И вьюга заметет пути
на дальних подступах к воротам...

А в доме будет грусть и тишь,
хрип счетчика и шорох книжки,
когда ты в двери постучишь,
взбежав наверх без передышки.

За это можно все отдать,
и до того я в это верю,
что трудно мне тебя не ждать,
весь день не отходя от двери.

Vorqan em spasel aysorvan...vorqan...kyanqis npataky,huysy,dzgtumy...aysorn e exel...vorqan em spasel..u inchqan tarber a inqy im spasacic...inchqan tarber...

miguce grum em verjin namaks aystex....miguce el erbeve chandradarnam im kyanqi ays ejin...mnacel e yndameny 10 or...10 ancerjanali tvavox or...inchpes en ancnelu inqs el chgitem...es vochinch chgitem...miayn gitem vor sirum em u vor hamaryahasnum enq verjnaketin..

с тобой было бы нелегко, но и без тебя
не то,
не то и никак
потому я так долго говорю о тебе
долго-долго
чтобы ты истончился, растаял, стал пылью, ушел
из капилляров моих слов
языка
губ
носа
ушел далеко
ушел

քեզ հետ հեշտ չէր լինի, բայց առանց քեզ էլ մի բան չի
ոչ մի բան չի
դրա համար երկար եմ խոսում քո մասին
շատ երկար
որ քրքրվես, բարակես, փոշիանաս, գնաս
մազանոթների միջից իմ բառերի
լեզվի
շուրթերի
քթի
գնաս հեռու
գնաս

почему ты не вернулся
в интернете нашла твое фото
поцеловала просвечивающий хребет
провела пальцем по твоему уху
и теперь, когда хочу вспомнить свое лицо,
вспоминаю твой профиль
на фоне бесформенной и неодушевленной толпы
потом ты пришел в футболке, потом –
в чем-то с длинными рукавами,
но вот в пальто не пришел
я не увидела, как ты мерзнешь зимой
не успела согреть твои руки
не спела для тебя
не прочла тебе
мы только поговорили
долго-долго
долго-долго

ты был болью в моей голове
был порчей в зубе моем
колени мои подгибались
и в моем теле ныло твое отсутствие
и ни одно лекарство не знало о тебе

ինչի հետ չեկար
ինտերնետում ես գտա նկարդ
համբուրեցի ողնաշարդ թափանցիկ
և մատով սահեցրի ականջիդ վրայով
հիմա, երբ ուզում եմ հիշել դեմքս, քո պրոֆիլն եմ հիշում
չձևավորված ու անկենդան հասարակության ֆոնին
հետո եկար կարճաթևով, հետո երկար, վերարկուով չեկար
ես չտեսա դու ոնց ես մրսում ձմռանը
ես չհասցրեցի տաքացնել ձեռքերդ
չերգեցի քեզ համար
չկարդացի քեզ համար
միայն խոսեցինք
շատ երկար
շատ երկար

գլխիս մեջ ցավում էիր
ատամիս մեջ փչանում
ոտքերս թուլանում էին
ու մարմնիս մեջ բացակայությունդ ցավում էր
ու ոչ մի դեղ քո մասին չգիտեր